Axentes de filtrado

Un axente de filtrado filtra información mediante o borrado de datos non desexados. Lieberman (1995) describe un axente de filtrado,o Letizia. Os usuarios da web senten unha necesidade apremiante dalgún tipo de asistencia intelixente, xa que unha interface manual de manipulación directa dos nexos non é suficiente, nun browser, para previr o sentimento de quedar afogado en información inconexa. Letizia é un axente autónomo de interface que permite unha acción cooperativa continua entre o usuario e un axente de busca no espacio Web. Letizia rexistra a URL elixida e le as páxinas para formar un perfil de intereses do usuario. Un simple cálculo de frecuencia de palabras-claves úsase para analizar páxinas, como medida de recuperación de información. Leticia está sempre activo, buscando o espacio Web que é cercano á posición actual do usuario, en paralelo coas actividades do usuario. Usa a propia interface de Netscape para presentar os seus resultados, nunha ventá independente na que o axente sinala páxinas que probablemente lle interesen ó usuario.

A interface usual de Letizia consta en tres ventás de Netscape. O usuario pode escoller continuar a súa navegación nas páxinas seleccionadas por el ou ben acoller, en calquera momento, as suxerencias de Letizia. Letizia recoñece cal é a ventá actualmente utilizada polo cliente, e ocupa tan só as ventás que el non utiliza. Aceptar unha suxerencia desde Letizia consiste simplemente en conectarse á ventá que contén unha páxina recomendada por Letizia, e continuar navegando. O usuario pode, por suposto, colocar páxinas recomendadas nunha hotlist ou doutra maneira, como o fai de costume en Netscape. Letizia non está limitada a esta configuración de tres ventás. Na práctica, unha maneira menos molesta de utilizar Letizia é simplemente con dúas ventás, unha ventá de usuario e unha para Letizia.

En axentes autónomos como Letizia a revisión da Web tanto navegando como buscando información é reemplazada por unha revisión da Web navegando como unha actividade en tempo real. A meta non é de ningún modo obter unha "mellor resposta", senón facer o mellor uso posible do recurso máis limitado e valioso: a atención do usuario.
Tendo un axente en funcionamento continuo significa que o axente pode ser máis audaz nas súas recomendacións ó usuario. Non necesita sacar unha conclusión perfecta con respecto a que documento responde mellor ó interese do usuario, xa que é probable que consiga algo mellor nalgún momento do futuro, si o usuario continua a navegar en áreas conexas. Por contraste, un motor tradicional de busca debe traballar moi duro para lograr o resultado máis preciso posible e cumprir o pedido do usuario, porque unha vez que xerou unha resposta, nunca consegue outra oportunidade.

Outro exemplo de axentes de filtrado é o Tapestry. É un sistema de filtrado de documentos de correo electrónico, feito para soportar filtracion colaborativa. Filtra mensaxes basándose en anotacións ou en quen as respondeu. A arquitectura do trapestry inclúe un indexador de documentos, un depósito de documentos e un depósito de filtros(definidos polo usuario). A pesar de non ser creado para grupos de noticias, permite a filtración de toda información de entrada.

http://www2.ing.puc.cl/~dcolle/publicaciones/agentes/agentes2.htm